Apel o poszanowanie sakramentaliów

W ostatnim czasie zaobserwowano na terenie przy śmietniku przycmentarnym bardzo przykre i smutne zjawisko, a mianowicie krzyż wyrzucony niedbale pośród innych odpadów. Dlatego też przypominamy, że czyn taki traktowany jest jako grzech i nie powinien mieć nigdy miejsca.

Przypomnijmy, że poświęcony krzyż jest przykładem sakramentaliów (Katechizm Kościoła Katolickiego pkt. 1667-1672), czyli ustanowionych przez Kościół świętych znaków, które z pewnym podobieństwem do sakramentów (choć nimi nie są) wywołują skutki przede wszystkim duchowe. Skuteczność sakramentaliów wynika z wiary i modlitwy Kościoła oraz z głoszenia słowa Bożego. Zostały ustanowione dla uświęcenia posług w Kościele, stanów życia, okoliczności życia chrześcijańskiego. Mogą to być błogosławieństwa (osób, posiłków, przedmiotów, miejsc), które są odwołaniem się do Bożej łaskawości, prośbą o Boże towarzyszenie, duchowe wsparcie. Uzdalniają do przyjęcia łaski oraz dysponują do współpracy z nią.

Tak jest w przypadku dewocjonaliów. Po poświęceniu stają się znakami Bożej obecności w świecie, mimo że nimi nie są na sposób sakramentalny. Nabywamy je, ale po poświęceniu nie wolno ich już sprzedawać a co najwyżej można komuś taką rzecz podarować, czy też przeznaczać do użytku niesakralnego. Takie działanie byłoby jednoznacznie określone jako świętokradztwo. Katechizm naucza, że polega ono „na profanowaniu lub niegodnym traktowaniu sakramentów i innych czynności liturgicznych, jak również osób, rzeczy i miejsc poświęconych Bogu” (KKK 2120).

Stare, zużyte dewocjonalia powinny być zawsze zutylizowane z poszanowaniem. Najczęstszą praktyką jest ich spalenie, aby uchronić je od znalezienia się w późniejszym czasie w nieodpowiednim miejscu, jak wspomniany na wstępie krzyż…

Źródło: http://www.katechizm.opoka.org.pl/rkkkIII-2-1.htm